Inge Boulonois
Inge Boulonois
Blauw
Bekende blikvanger, bij voorkeur
op afstand en qua paal en perk
zichtbaar onzichtbaar. De zee is het,
de oudste spiegel van bespiegeling
en ook de wolkenloze lucht, dat al
te grote soevereine waar je bij verdwijnt.
Die niet te mengen toon, dat diepe
ijle blauw dat je tot staren aanzet,
tot het stellen van eeuwige vragen –
De gedichten in Idioom van geluk
bewegen zich tussen de kleine, ons omringende dingen en de grote werkelijkheid.
Geluk wordt gezocht door aandachtig te kijken naar zowel het kleinste sprietje groen als het weidse luchtruim.
Inge Boulonois, van origine schilderes, verkent wat ons omgeeft met woorden zoals ze dat voorheen met verf deed. Uit deze bundel blijkt haar sterke visuele talent. Al dichtend tilt ze de werkelijkheid op en opent de blik van de lezer naar diens eigen wereld.
Inge Boulonois (Alkmaar,1945) woont en werkt in Heerhugowaard. Ze volgde haar opleiding tot beeldend kunstenaar aan de Akademie voor Beeldende Kunst Arnhem. Later voltooide ze de studie kunstpsychologie aan de Universiteit van Nijmegen. In 2000 stapte Inge Boulonois over op de dichtkunst. Ze won diverse poëzieprijzen in Nederland en Vlaanderen.
Van juni 2011 tot eind december 2014 was ze Stadsdichter van Heerhugowaard. In 2015 verscheen haar bundel Lichte en bonte gedichten
bij Uitgeverij Liverse. Als vaste medewerkster van MeanderKlassiekers
analyseert ze gedichten. Elke week schrijft ze een actueel snelsonnet voor gedichten.nl
Idioom van geluk
werd uitgegeven in 2016
